Copadichromis borleyi

Copadichromis borleyi

W 1960 roku Iles odłowił po raz pierwszy atrakcyjną rybę o granatowej głowie i długich płetwach brzusznych. Początkowo została ona zaliczona do rodzaju Haplochromis i otrzymała nazwę gatunkową borleyi.

Copadichromis borleyi występuje praktycznie w całym jeziorze z wyjątkiem okolic wysp Chizumulu i Likoma. Znanych jest wiele odmianach barwnych. Najbardziej znaną w Polsce odmianą jest C.b. Kadango, często również występujący pod nazwą "red fin" borleyi. Ryby tego gatunku zamieszkują otwarte wody jednak wyłącznie w pobliżu dużych, podwodnych skał u podnóża których najczęściej kopią dołki tarliskowe. Samce bronią swoich rewirów przed intruzami. Samice pływają w toni wodnej najczęściej w małych grupkach.

Gatunek ten dorasta do 15 cm ale w akwariach może być zdecydowanie większy. Dosyć często ryby intensywnie karmione dorastają do ok. 20 cm. Samice z reguły są nieco mniejsze. Wiele odmian barwnych posiada długie lub bardzo długie płetwy brzuszne, co należy koniecznie brać pod uwagę planując zbiornik dla tych ryb.

Dymorfizm płciowy Copadichromis borleyi jest bardzo wyraźny. Atrakcyjne są przede wszystkim samce. Posiadają niebiesko granatową głowę i biały pas na płetwie grzbietowej. Boki ciała mogą być niebieskie (odmiana Mbenji), poprzez żółte (odmiana Eccles Reef) i pomarańczowo brązowe (Nkhungu Reef), do pomarańczowo brązowej przechodzącej w czerwoną (Kadango). Poszczególne odmiany charakteryzują się również różną długością płetw brzusznych. Bardzo długie posiada odmiana Nkhungu Reef, nieco krótsze Mbenji i Eccles Reef a najkrótsze Kadango. Samice wyglądają podobnie jak młode ryby. Są grafitowo szare z żółtymi lub pomarańczowo czerwonymi płetwami. Z tego powodu najpopularniejszym umownym podziałem Copadichromis borleyi funkcjonującym wśród akwarystów jest rozróżnianie odmian "yellow fin" i "red fin". Odmiany te różnią się również obecnością trzech ciemnych punktów na bokach ciała, podobnie jak u większości ryb z rodzaju Copadichromis, u odmian z żółtymi płetwami. Wraz z wiekiem kolor płetw staje się coraz mniej wyraźny.

Generalnie ryby z grupy Utaka zaliczyć można do mniej agresywnych pyszczaków. Często mówi się nawet, że jest to typowo pokojowo nastawiona ryba. Tak jest w stosunku do innych gatunków. Często Copadichromis borleyi daje się nawet zdominować innym mieszkańcom akwarium, dlatego też powinny mu towarzyszyć raczej spokojne gatunki. W grupie hodowlanej w akwarium panuje reguła ścisłego podporządkowania dominującemu samcowi. Dwa samce mogą objąć rewiry i współegzystować ze sobą tylko w bardzo dużych akwariach. W mniejszych, kilkusetlitrowych zbiornikach o dł. poniżej dwóch metrów, szanse na powodzenie takiej hodowli są bardzo małe. Zdominowany samiec potrafi pozostawać bardzo długo w ubarwieniu typowym dla samicy. Atakowane mogą być również inne ubarwione w podobny sposób (niebieskie) ryby np. inne gatunki z rodzaju Copadichromis.

Samiec w okresie godowym wygląda bardzo atrakcyjnie. Ubarwienie staje się bardziej intensywne i często prezentowana jest pozycja imponująca. Zwabia samicę do wybranego i przygotowanego wcześniej rewiru. W akwarium jest to najczęściej dołek w jego rogu. Zaloty i tarło ryb z grupy utaka są bardzo widowiskowe.

Jest to ryba wszystkożerna preferująca drobne bezkręgowce. W warunkach hodowlanych przyjmuje wszystkie rodzaje pokarmu suche, mrożone i żywe. Chętnie zjada również suche pokarmy spirulinowe, chociaż w naturze nie jest roślinożercą. Żywy lub mrożony pokarm, z wyłączeniem ochotki i tubifeksu, których raczej nie należy podawać, znacznie pobudza ryby do odbycia tarła.

Długość zbiornika nie powinna być mniejsza niż 150 cm. Absolutnym minimum dla jednej grupy hodowlanej jest poj. 250l. Wybierając odmiany o długich płetwach brzusznych trzeba pamiętać również o wysokości zbiornika, która nie powinna być mniejsze od 50 cm.

Bardzo często akwaryści są rozczarowani zakupionymi rybami. W Polsce w handlu praktycznie jest dostępna tylko odmiana Kadango. Osoby widzące zdjęcia innych odmian kupują często ryby dla ich wspaniałych, długich płetw, których ta odmiana nie posiada a sprzedawca nie jest zorientowany, jaką konkretnie rybę oferuje. Z drugiej strony na wielu zdjęciach Kadango prezentuje wspaniałe, czerwone barwy. Po wybarwieniu okazuje się, że tej upragnionej czerwieni za wiele nie widać. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze bardzo często zdjęcia zmieniają barwy. Kadango w naturze nie jest tak czerwony jak samochód straży pożarnej. Po drugie jest to popularna ryba hodowana przez akwarystów od wielu lat i trudno o egzemplarze "czystego" pochodzenia. Po trzecie ryby najczęściej trafiają do zbiorników z agresywnymi rybami z grupy mbuna, co nie sprzyja ich dobremu samopoczuciu a co za tym idzie ich barwy też nie prezentują pełnego piękna.

W przypadku posiadania odpowiednio dużego zbiornika Copadichromis borleyi można śmiało polecić początkującym adeptom domowego Malawi.